In deze podcast neemt interviewer Marc van Versendaal je mee in een prikkelend gesprek met Sander Boon, waarin een breed scala aan onderwerpen de revue passeert die je aan het denken zetten over de wereld van vandaag. Verwacht een kritische blik op linkse indoctrinatie, de irrationaliteit van de mens en de geobserveerde verdwijning van “rechts” in het publieke debat.
Blog
Het schisma tussen de globalistische EU en het nationalisme van Trump
De spanningen tussen de Verenigde Staten en Europa zijn sinds de verkiezing van Trump sterk toegenomen. Ook wordt steeds duidelijker dat de nieuwe Amerikaanse president de EU niet als bondgenoot, maar als concurrent beschouwt. Zijn visie op de NAVO, de economische samenwerking en de rol van de EU in de wereldpolitiek wijkt immers fundamenteel af van de Europese aanpak. Voor Trump staan de Amerikaanse belangen centraal, en Europa moet ervoor waken niets te ondernemen dat deze belangen schaadt.
Geopolitieke spanningen: NAVO en Oekraïne
Trump heeft herhaaldelijk laten blijken dat hij de NAVO niet ziet als een instrument voor Europese macht, maar als een samenwerkingsverband van soevereine naties die individueel moeten bijdragen aan collectieve veiligheid. De suggestie dat Europa een eigen leger zou opzetten, kan voor Trump aanleiding zijn om de Amerikaanse betrokkenheid bij de NAVO te heroverwegen en mogelijk zelfs uit de alliantie te stappen.
Dit speelt vooral een rol in het Oekraïne-conflict. Terwijl de EU vasthoudt aan het steunen van Oekraïne tegen Rusland, wordt in Washington de effectiviteit en wenselijkheid van deze steun ronduit ontkend. Het geluid dat Europa zijn eigen veiligheid moet regelen, wordt sterker. De recente toespraak van vicepresident J.D. Vance op de Veiligheidsconferentie van München onderstreepte dit. Hij suggereerde dat de VS niet langer als vanzelfsprekend garant staat voor Europese stabiliteit, wanneer Europa niet in staat is fundamentele waarden als democratie en vrijheid van meningsuiting te beschermen.
Handelsbeleid en de-dollarisering
Ook op economisch vlak zet Trump een agressieve koers uit om de Amerikaanse industrie te beschermen en te versterken. Het beschermen van de eigen industrie en herindustrialisatie van de VS staan hoog op zijn agenda. Dit raakt de EU rechtstreeks, aangezien Europa sterk afhankelijk is van vrijhandel en globalistische structuren.
De confrontatie tussen een protectionistisch Amerika en een EU dat haar economische onafhankelijkheid wil vergroten, zal in de komende maanden het nieuws blijven domineren. Met importheffingen en een devaluatie van de dollar kan Trump de Amerikaanse industrie opnieuw opbouwen. De eerste reflex van de EU was om die importheffingen te beantwoorden met vergeldingsmaatregelen, wat de opmaat kan zijn naar meer importheffingen of zelfs kapitaalrestricties. Daarover binnenkort meer in een nieuwe analyse op Geotrendlines.
Conservatief rechts vs. bureaucratisch globalisme
Naast geopolitieke en economische tegenstellingen is er ook een fundamenteel cultureel en maatschappelijk verschil in koers. Trump en zijn beweging vertegenwoordigen een terugkeer naar traditionele normen en waarden en een afwijzing van globalistische en progressieve trends. Net als in de Verenigde Staten wint ook in Europa conservatief rechts steeds meer aan kracht, zoals blijkt uit de populariteit van partijen die pleiten voor minder immigratie, minder overheid, meer nationale soevereiniteit en een herwaardering van traditionele waarden.
De EU-bureaucratie weigert echter haar agenda aan te passen. Ze blijft vasthouden aan een federalistische koers, terwijl het maatschappelijk draagvlak daarvoor afbrokkelt. Dit leidt tot interne spanningen, waarbij nationale regeringen zich steeds vaker afzetten tegen Brussel. De grip van de Europese instanties op de situatie begint echter te verzwakken, enerzijds door externe druk van de VS en anderzijds door toenemende weerstand onder de bevolking. De Amerikaanse vicepresident J.D. Vance had dan ook gelijk toen hij zij dat de grootste bedreiging voor Europa van binnenuit komt.
De VS leidt, Europa volgt
De afgelopen weken is het steeds duidelijker geworden: de Verenigde Staten zetten de toon, terwijl Europa in een reactieve modus is geschoten. De mainstream media beginnen nu ook de trend te signaleren waar wij in eerdere analyses en wekelijkse updates al over schreven. Europa moet haar positie heroverwegen en met meer zelfreflectie naar de wereld kijken, wil het internationaal een rol van betekenis blijven spelen.
Het aantal analisten en economen dat inziet dat een nieuw tijdperk is aangebroken neemt toe. Dat is gunstig, omdat het de benodigde veranderingen in de wereld kan doen versnellen. De tijd van een door de EU en globalistische elites gedomineerde wereldorde wankelt, terwijl de VS onder Trump de leiding nemen. Europa staat op een kruispunt: meebewegen met de nieuwe geopolitieke realiteit of doorgaan op een pad dat steeds minder steun geniet binnen en buiten het continent. De komende maanden zullen niet alleen cruciaal zijn voor de toekomst van de trans-Atlantische verhoudingen, maar ook voor de stabiliteit van Europa.
Lees ook:
- Regering Trump wijst op geopolitieke, monetaire en maatschappelijke omwenteling (15 november 2024)
- Verenigde Staten keren zich af van globalisering (17 januari 2025)
- USAID: Ontmaskering van de Deep State (7 februari 2025)
- China bekritiseert VS: ‘Interventionisme onder dekmantel van democratie’ (19 augustus 2024)
- Waarom Rusland niet zal verliezen in Oekraïne (26 januari 2024)
Dit artikel verscheen op 14 maart 2025 in onze weekupdate op Substack
Probeer de weekupdate een maand gratis
Heb je interesse en wil je meer weten? Vul onderstaand formulier in om een maand vrijblijvend toegang te krijgen tot onze wekelijkse update op Substack!
Deel dit artikel:
Trump botst met Zelenski en EU, Koude Oorlog in het Westen?
Op onze Boon & Knopers Substack-pagina doen we wekelijks verslag over de snel veranderende geopolitieke en monetaire machtsverhoudingen in de wereld. Twee weken geleden legden we uit waarom Europa en Oekraïne gepasseerd werden in de onderhandelingen en vorige week konden we al voorzien dat Europese regeringsleiders bakzeil zouden halen bij Trump. Hij heeft er geen twijfel over laten bestaan dat de oorlog moet stoppen en alle partijen die de oorlog willen voortzetten hoeven wat hem betreft niet aan tafel te zitten.
Op vrijdag 28 februari jl. waren we getuige van een spectaculaire wending in de geschiedenis. Voor het oog van de camera werd de Oekraïense president Volodymyr Zelenski persoonlijk op zijn plek gezet door Trump, op een manier en op een toon die zelden vertoond is in het Witte Huis. Wat bij Trump bijzonder slecht is gevallen, is de manier waarop Zelenski om is gegaan met zijn plan om een grondstoffendeal te sluiten. Het was een deal die gesloten moest worden bij Zelenski’s bezoek aan het Witte Huis.
Implosie EU & Nieuwe Goudstandaard?
Yael Potjer spreekt met Sander Boon over de implosie van de EU, de opkomst van een multipolaire wereldorde en de herwaardering van goud. Sander ziet de paniek binnen de Europese bureaucratie als teken van een instortend wereldbeeld nu Amerika onder Trump een andere koers vaart. Hij betoogt dat het uiteenvallen van de EU geen ramp hoeft te zijn en voorspelt een grotere rol voor goud in het financiële systeem. Deze transitie luidt volgens hem het einde in van de eeuw van sociale rechten en het begin van een tijdperk waarin verdienste en zelfredzaamheid weer centraal staan. Ook komen thema’s aan bod als de dollar, braindrain, schulden en een mogelijke exittaks.
Trump en Roosevelt: scharnierpunten in de geschiedenis
Er zijn momenten in de geschiedenis waarop de tijdgeest lijkt te draaien, waarop een leider niet slechts reageert, maar de contouren van een tijdperk herschrijft. Franklin D. Roosevelt was zo’n figuur. Toen hij in 1933 aantrad, zag hij een land in crisis en boetseerde het tot iets nieuws: een Amerika met een krachtige, centrale staat, geworteld in de New Deal. Vandaag, met Donald Trump’s terugkeer naar het presidentschap, rijst de vraag of we getuige zijn van een ander soort scharnierpunt – niet één van opbouw, maar van afbraak. Deze twee presidenten, gescheiden door bijna een eeuw, zijn het spiegelbeeld van elkaar in de manier waarop ze de wereldorde vormgeven.
Roosevelt’s tijdperk begon te midden van chaos: een ingestorte economie, massale werkloosheid, en een samenleving op zoek naar houvast. Zijn antwoord was expansie – een reeks programma’s en agentschappen die de federale overheid tot een alomtegenwoordige kracht maakte. Het was een fundamentele verschuiving, een herdefiniëring van wat de staat kon en moest zijn. Het stond bijna haaks op het document van de Founding Fathers, de Constitutie. De decennia die volgden, onder presidenten van uiteenlopende signatuur, bouwden voort op die erfenis. Zelfs toen de wereld veranderde – door oorlog, burgerrechten, of globalisering – bleef FDR’s visie de ruggengraat van Amerika’s identiteit als wereldmacht.
Trump betreedt een heel ander toneel. Waar Roosevelt een relatief lege lei had, erft Trump een kolos – een bureaucratie die in bijna een eeuw is uitgegroeid tot een complexe, logge machine. Zijn visie, zoals die doorschemert uit zijn eerste termijn en huidige ambities, is omgekeerd: het terugdringen van die machine, het wegsnijden van lagen die hij en zijn aanhangers zien als obstakels voor vrijheid, vooruitgang en efficiëntie. Het is een beweging die even radicaal is als Roosevelt’s opbouw, maar met een andere filosofie: minder staat en meer nadruk op het individu en de markt. In feite markeert de agenda van Trump een terugkeer naar de basiscontouren van de Constitutie. Als FDR de moderne overheid vormgaf, probeert Trump haar opnieuw te deconstrueren.
Roosevelt’s revolutie werd geboren uit noodzaak en gesteund door een breed verlangen naar stabiliteit. Een grote overheid die intervenieert in de samenleving, om de maakbare samenleving te kunnen vormgeven, was toen ook populair bij grote delen van de intellectuele elite. Trump’s aanpak is juist een reactie op een gevoel van stagnatie en vervreemding – een roep om de teugels terug te nemen van een elite die de kiezer niet meer lijkt te vertegenwoordigen. Dat is niet zonder risico’s. Waar Roosevelt stabiliteit bracht, kan Trump’s ontmanteling leiden tot onzekerheid en instabiliteit. Zeker als die te snel gaat en te veel weerstand oproept in binnen- en buitenland. Het idee van een kleinere overheid met minder taken en bureaucratie wint in onze tijd echter aan populariteit. Het kan de democratie dichter bij het volk brengen en ontdoen van bemoeizuchtige tussenlagen.
De wereld kijkt mee, zoals ze dat deed bij Roosevelt. FDR’s Amerika werd een baken van economische en militaire macht; een afgeslankt Amerika onder Trump dwingt bondgenoten hun eigen weg te zoeken, het geeft rivalen echter ook de ruimte om te groeien. Maar de weerstand is groot. Waar Roosevelt wind mee had, zal Trump wind tegen krijgen – van instituties, wetgevers, en een verdeelde samenleving. Kan een scharnierpunt ontstaan te midden van zo’n strijd, of blijft het bij een ambitie die strandt in chaos?
Tussen deze twee mannen ligt een lange rij presidenten die de status quo beheerden, aanpasten, maar zelden herschreven. Roosevelt tilde Amerika op een hoger plan; Trump lijkt het terug te willen brengen naar een simpeler fundament. Beiden dagen ze ons uit om na te denken over wat een staat moet zijn – een beschermer of een bevrijder.
Lees meer:
- ‘Zeitenwende’ (31 december 2022)
- VS maken geopolitieke draai onder Trump (23 januari 2025)
Dit artikel verscheen op 21 februari 2025 in onze weekupdate op Substack
Probeer de weekupdate een maand gratis
Heb je interesse en wil je meer weten? Vul onderstaand formulier in om een maand vrijblijvend toegang te krijgen tot onze wekelijkse update op Substack!